Eerste dagen
Door: webmaster
04 September 2008 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal!
Hier dan een berichtje uit Suriname! Ik heb al zoveel indrukken opgedaan de eerste dagen dat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen. Na een lange reis op zaterdag kwam ik om ongeveer 22.00 uur 's avonds aan in mijn guesthouse waar ik een studentenkamer huur. Het is een heel gezellig guesthouse met allemaal leuke mede-gasten. Maar ik moet zeggen dat ik misschien nog wel wil verhuizen omdat alle andere stagaires in studentenhuizen wonen en je 's avonds hier niet alleen de straat op kan, dus dan is dat wel veel gezelliger.
Zondag heb ik geprobeerd wat dingen te regelen, maar dat ging allemaal niet zo snel als ik zelf wilde... Ik heb wel een hele mooie zwarte oma-fiets weten te bemachtigen waarop ik nu elke dag naar het ziekenhuis fiets. Ook wilde ik draadloos gaan internetten (gratis!) bij mijn guesthouse om jullie allemaal verhalen te vertellen, maar dat feest ging niet door. Zoiets moderns als draadloos internet kon mijn computer blijkbaar niet aan, dus daarom hebben jullie de eerste dagen niks van me gehoord, maar nu heeft iemand het voor me gemaakt gelukkig! Ook het kopen van een Surinaamse sim-kaart is nog niet gelukt, aangezien de winkels hier om 14.00 uur 's middag sluiten. Ik ben meestal om 16.00 uur 's middags klaar, wat voor Nederlandse coschapbegrippen lekker vroeg is, maar voor Surinaamse begrippen is het best hard en lang werken. Maar als ik een surinaams nummer heb dan laat ik het jullie weten.
Maandag had ik mijn eerste werkdag, was wel even wennen hoor, ook omdat ik de laatste weken in Nederland geen ziekenhuis meer van binnen heb gezien.. Ik heb meteen maar in mijn eerste 5 minuten de nieuwe chef-de-clinic beledigd door te vragen of zij ook een nieuwe co was... oeps! De arts-assistenten en de internisten zijn heel aardig, de verpleging wat minder. Alles is heel formeel, ik word aangesproken 'u' en 'dokter Margriet' en alle zusters worden (ook door elkaar) aangesproken met zuster die-en-die (liefst een goede katholieke naam). Er is best veel mogelijk qua onderzoeken en behandelingen, maar het duurt allemaal wel lang voordat dingen geregeld zijn. Ik heb nu 3 eigen patiënten en ik krijg er nog wel een aantal bij, voor die patiënten ben ik de zaalarts en moet ik visite lopen, alles regelen en de verpleegkundigen opdrachten geven. Dat laatste is wel eens lastig omdat ze over het algemeen slecht geschoold zijn en ook niet van plan zijn om dingen uit te voeren waar ze het nut niet van inzien, niet zo'n handige combinatie... Ik zie wel allemaal interessante ziektebeelden. Voor de geïnteresseerden onder jullie: ik heb een milt gevoeld dit tot onder de navel kwam en vandaag een sternumpunctie gezien. Ben er al achter gekomen dat mijn kennis van tropische infectieziektes ernstig tekort schiet.. er valt dus genoeg te leren hier!
Gisteren ben ik door mijn mede-co's meegesleept naar de salsa. Er is net een nieuwe beginnerscursus gestart met ongeveer 30 andere Nederlandse stagaires. Erg leuk, maar best lastig! We hebben 2 keer per week les op een grote overdekte steiger op de surinamerivier tijdens de zonsondergang met een aangenaam briesje erbij, dus dat kan slechter!
Ik heb nog niet veel foto's gemaakt, maar ik probeer binnenkort wat foto's op de site te zetten.
Bedankt voor alle berichtjes!
Liefs Margriet
Hier dan een berichtje uit Suriname! Ik heb al zoveel indrukken opgedaan de eerste dagen dat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen. Na een lange reis op zaterdag kwam ik om ongeveer 22.00 uur 's avonds aan in mijn guesthouse waar ik een studentenkamer huur. Het is een heel gezellig guesthouse met allemaal leuke mede-gasten. Maar ik moet zeggen dat ik misschien nog wel wil verhuizen omdat alle andere stagaires in studentenhuizen wonen en je 's avonds hier niet alleen de straat op kan, dus dan is dat wel veel gezelliger.
Zondag heb ik geprobeerd wat dingen te regelen, maar dat ging allemaal niet zo snel als ik zelf wilde... Ik heb wel een hele mooie zwarte oma-fiets weten te bemachtigen waarop ik nu elke dag naar het ziekenhuis fiets. Ook wilde ik draadloos gaan internetten (gratis!) bij mijn guesthouse om jullie allemaal verhalen te vertellen, maar dat feest ging niet door. Zoiets moderns als draadloos internet kon mijn computer blijkbaar niet aan, dus daarom hebben jullie de eerste dagen niks van me gehoord, maar nu heeft iemand het voor me gemaakt gelukkig! Ook het kopen van een Surinaamse sim-kaart is nog niet gelukt, aangezien de winkels hier om 14.00 uur 's middag sluiten. Ik ben meestal om 16.00 uur 's middags klaar, wat voor Nederlandse coschapbegrippen lekker vroeg is, maar voor Surinaamse begrippen is het best hard en lang werken. Maar als ik een surinaams nummer heb dan laat ik het jullie weten.
Maandag had ik mijn eerste werkdag, was wel even wennen hoor, ook omdat ik de laatste weken in Nederland geen ziekenhuis meer van binnen heb gezien.. Ik heb meteen maar in mijn eerste 5 minuten de nieuwe chef-de-clinic beledigd door te vragen of zij ook een nieuwe co was... oeps! De arts-assistenten en de internisten zijn heel aardig, de verpleging wat minder. Alles is heel formeel, ik word aangesproken 'u' en 'dokter Margriet' en alle zusters worden (ook door elkaar) aangesproken met zuster die-en-die (liefst een goede katholieke naam). Er is best veel mogelijk qua onderzoeken en behandelingen, maar het duurt allemaal wel lang voordat dingen geregeld zijn. Ik heb nu 3 eigen patiënten en ik krijg er nog wel een aantal bij, voor die patiënten ben ik de zaalarts en moet ik visite lopen, alles regelen en de verpleegkundigen opdrachten geven. Dat laatste is wel eens lastig omdat ze over het algemeen slecht geschoold zijn en ook niet van plan zijn om dingen uit te voeren waar ze het nut niet van inzien, niet zo'n handige combinatie... Ik zie wel allemaal interessante ziektebeelden. Voor de geïnteresseerden onder jullie: ik heb een milt gevoeld dit tot onder de navel kwam en vandaag een sternumpunctie gezien. Ben er al achter gekomen dat mijn kennis van tropische infectieziektes ernstig tekort schiet.. er valt dus genoeg te leren hier!
Gisteren ben ik door mijn mede-co's meegesleept naar de salsa. Er is net een nieuwe beginnerscursus gestart met ongeveer 30 andere Nederlandse stagaires. Erg leuk, maar best lastig! We hebben 2 keer per week les op een grote overdekte steiger op de surinamerivier tijdens de zonsondergang met een aangenaam briesje erbij, dus dat kan slechter!
Ik heb nog niet veel foto's gemaakt, maar ik probeer binnenkort wat foto's op de site te zetten.
Bedankt voor alle berichtjes!
Liefs Margriet
-
04 September 2008 - 21:13
Willy:
Blij dat er in Suriname ook echte computertechneuten zijn! Ben heel erg benieuw naar de foto's, doe je best want ik koop wat extra ruimte voor je. Kunnen we mooi meegenieten! Dikke kus! -
04 September 2008 - 21:42
Age:
ik bin blied dat se eindelik docter sizze.
-
05 September 2008 - 19:42
Fedde:
hee zusje!
het klinkt echt top daar! ik ben erg benieuwd naar de foto`s! en dat salsa wil ik ook wel eens zien
kusje! -
05 September 2008 - 19:52
Mayke:
Lieve Mar,
sorry dat ik nog niks van me heb laten horen. Heb pas net m'n internet aangesloten...vond het wel lekker rustig ;) Maar dat klinkt allemaal lekker avontuurlijk en ook deels herkenbaar van Tanzania. Je bent vast gauw genoeg gewend aan het tempo. Ik stuur je snel een uitgebreide mail! kussie
-
05 September 2008 - 23:20
Fenna:
Hey Mar,
Wat leuk om te lezen allemaal zeg. Dacht ik dat het een grote stap was om naar Hoofddorp te gaan, hahah. Heel veel plezier en we mailen. Salsa moet je me bij thuis komst weer een beetje bijleren! Tot gauw en geniet ervan!
Liefs Fenna -
07 September 2008 - 08:43
W.lep@chello.nl:
hallo Margriet, even een paar woordjes terug.leuk om je mailtje te lezen, je hebt al weer heel wat nieuwe indrukken opgedaan. we zien met belangstelling naar de volgende mail uit. met mij gaat het goed vooruit .ik hoop gauw weer naar huis te gaan
Groetjes van Pake en Beppe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
